SineTown

Erkan:  Yemek filmlerini, seçtiğimiz film için uygun bulduğumuz konseptteki bir mekânda konuşmaya devam ediyoruz. Bu seriye Ratatuille ve Chef ile başlamıştık, sırada 2009 yapımı “I am Love” orijinal ismiyle “Io sono l'amore” var. Filme geçmeden önce dilersen ilk olarak mekânımız hakkında konuşalım biraz. Neden “Ravouna 1906”? Canan:  Ravouna 1906, hem filmi konuşabileceğimiz hem de filmin konseptine uygun bir mekân araştırırken karşıma çıktı. Gurme-blogger arkadaşlarımın paylaşımlarından aşinaydım buraya. I am Love’da ki enfes görüntülerle örtüşebileceğini düşündüm. Ama beklentimin çok çok üzerinde çıktı. Erkan:  Art Nouveau tarzındaki binaya baktığınızda etkileniyorsunuz fakat dışarıdan hiç de muhteşem bir İstanbul manzarasına sahipmiş gibi gözükmüyor aslında (Gülüşmeler).  Filmimiz 2009 yapımı ama ülkemizde 2011 yılında vizyon yüzü görebilmiş. Filmi yeni mi izleme fırsatı buldun yoksa daha önce izlemiş miydin? Canan:  Filmi ilk olarak 2011 yılında izledi

Moonlight gelecek yıllarda kolektif hafızamıza sanırım filmin ilerleyişi ve Chiron'un gelişiminde önemli bir yer tutan "yüzme öğretme" sahnesiyle kazınacak. Muhtemelen sinemanın en sessiz karakterleri arasında da yer alacak olan "Chiron'un" üç parçaya bölünerek anlatılan hikayesinde bu yüzme öğrenme sahnesi oldukça önemli. Juan, Chiron için basit bir baba figürü olmasının ötesine geçerek; bu sahneyle birlikte rol modeli, yol gösterici oluyor. Barry Jenkins'in sinemasındaki Wo ng Kar Wai etkisi ise sadece renk paleti ve görüntü yönetiminden ibaret değil. Wong Kar Wai'nin ürkerek dokunan, konuşmayan karakterlerinin izini Moonlight ile sürmek mümkün. Barry Jenkins'in başarısı ise her saniye şiddet, kaos, öfke, ırkçılık ve uyuşturucuyla çevrili suça bulanmış bir gettonun içerisinden sıyrılarak umut dolu, sevgi dolu bir film çıkarmış olmasında. 2016'yı yüzümüzde bir tebessüm bırakan La La Land ile sonlandırmıştık. 2017'i ise tüm olumsuzl