Ex Machina bekleneceği üzere yapay zekanın insan ırkının sonunu getirmesi etrafında şekillenmiyor. Türe feminist bir açıdan bakarak, teknoloji üreten eril dilin seksist rengini açığa çıkarıyor. Ava, yaratıcısı Nathan'ın mizojiniye varan tavırlarıyla ve Turing testi sürecine girdiği Caleb'in metalaştırıcı tavırlarına karşı mücadele veriyor. Ex Machina gerçekten türe farklı bir soluk getiriyor...
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar