Grindhouse projesinde bir trailer olarak ortaya cikan "Machette" daha sonra Robert Rodriguez'in elinde uzun metrajli bir projeye donusmustu. Grindhouse projesinde ki en eglenceli trailer olarak gozumuze carpan Machette'in en komik yanini Danny Trejo'nun basrol oynamasi olusturuyordu. Robert Rodriguez Ve Quentin Tarantino'nun "Grindhouse" hezimetinden sonra cizilen karizmalarini Quentin Tarantino; Inglorious Basterds'la toparlayabilmisti. Tarantino'nun sinema dilini olusturan ucuz eglence vaadini, Inglorious Basterds fazlasiyla karsiliyordu.Hemen hemen ayni sularda gezinen Robert Rodriguezi ise Tarantino'nun sinema dilinden ayiran en onemli ozelligi filmlerine politik bir temayi da angaje etmesinden kaynaklaniyor. Machette ise bahsettigimiz ucuz eglence ve politik bir temayi (Her ne kadar film ciddiye alinacak bir yapim olmayacak ve sirf eglence amacli izlenecek olsa bile, eklenen politik temanin gayet ciddi bir sekilde eklendigini dusunuyorum.) Danny Trejo'nun basrolunde harmanlamaya calisiyor. Eklenen politik tema bu harmanin icinde gayet egreti bir sekilde yerini ariyor. Yonetmen Robert Rodriguez ise yapmasi gerekeni yapiyor ve politik temayi bu ucuz eglencenin icerisine entegre ederek, politik mesajini bir bucuk saat icerisinde eritiyor...
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar