Aile kurumunun sicak ve dis dunyadan koruyucu "izole" yapisinin bir imgesi olarak "ev" korku sinemasinda cok farkli sekillerde yer edindi kendisine. Evin "tavan arasi" bolumu ise bilincaltinin bir arketipi olarak korku filmlerinde genellikle bas karakterin yuzlesmesi gereken bir olayi ya da travmayi imliyor. La Casa Muda'da mekan olarak ev ve tavan arasini kullanan bir korku filmi, filmi diger korku filmlerinden ayirmaya calisan ve ture yeni bir soluk getirmeye calisan yani ise tek plandan olusmus olmasi.Fakat; filmin tahmin edilebilen senaryosunu, seyircisine sundugu 1,5 saatlik tek planlik tecrube bile kurtaramiyor...
Şehrin üzerine kara bir bulut çökmüştü. Herkesin, bencilce yetişmesi gereken bir yerler vardı. Ve yüzlerinde de aynı soğuk, silik ifade… Yeni bir günün başlangıcının sevinci ve umutları, geçen günün batımıyla birlikte yok olmuştu sanki. Otobüs durakları umutsuzca bekleyişlerin yeri olurken, otobüsler bu umutsuz bekleyişlerin, umutsuz cevapları olmuştu. Reklâm panolarında anlamsızca sırıtan insan siluetleri insanları daha da mutsuz ediyordu. Megafonlardan yükselen sesler, önceden programlanmış bir günün özetini geçiyordu. İmkânların ortasında bir imkânsızlık yaşanıyordu. Burada güneş yalnızca batıyordu…
Yorumlar