Sonbahar (2008)

"Sonhabar" son dönemde ardı ardına gelen Türk filmi bombardımanın arasında farklı bir noktada duruyor. Çünkü son dönemde bu kadar güzel bu kadar naif bir Türk filmi vizyona girmedi. Film on yıl yattığı hapishanede açlık grevi sonucunda cigerlerinin iflas etmesiyle son dönemlerini dışarıda geçirmesi için tahliye edilen ve memleketinin yolunu tutan Yusuf'un hikayesi.Filmin sonu başından zaten belli. Film ceza evlerinden alıntı belgesel görüntülerle başlıyor ve filmin ilerleyen sahnelerinde de karşımıza çıkıyor. Bu görüntüler ve Yusuf karakteri malum, Türkiye'nin hala demokratikleşemediğinin birer göstergesi sanki...Yusuf'un gençliği Sosyalizmin kalelerinin düşmeye başladığı bir dönemde geçiyor.Elka'nın tabiriyle Yusuf'un "en güzel yılları" hapiste geçirmiştir .Elka ise Yusuf'un memleketinde konsomatrislik yapmaktadır. Bulunmadığı dönemden ötürüde, memleketi için ise silik bir karakterdir. Minibüste, köyde pek kimse tanımaz Yusuf'u. Hapisten çıkmasıyla birlikte memleketi ikinci bir hapis hayatı olur. Mücadelesi varoluş amacıyken biranda oyuncağı alınan çocuk gibi kalmıştır. Fakat bunun aynısını ders anlattığı çocuğa yapmasıda sisteme boyun eğmesinimi yoksa çocuğa hayatı öğretmeye çalışması mıdır? O da izleyip yorumlayana kalmış birazcık. Dışarıda ki arkadaşı Mikail için de, evde bir gün boyunca oturamayan teyze içinde durum aynıdır aslında, artık herşey dar gelmektedir.
Mikail;
-"İyi kötü bir sosyalizm vardı" der. Artık o da yoktur.
Yusuf artık herşeyden umudunu kesmiş ölümü beklerken karşısına "Elka" 'nın çıkmasıyla birlikte hayalleri farklılaşır. Fakat bu seferde, uzun yılların hapiste geçmesinden ötürü iletişim problemine takılır.En son umududa gitmiştir artık ... Küçükken çaldığı "tulumuna" son nefesini üfler. Köyün; silik, anarşist olaylara karışan çocuğu sessizce gider...